دو زیر ساخت آماده برای کارآفرینی و ثروت سازی

کار آفرینی و ثروت سازی – این روزها تب کارآفرینی خیلی داغ شده و علت اصلی اش هم این است که نرخ بیکاری به شکلی غیر عادی بالاست. از سوی دیگر کسانی هم که شاغل هستند، کارآیی و بهره وری و درآمد جالبی ندارند؛ شاید به همین خاطر است که کارآفرینان نوآور و کسب و کار های نوپا به شکلی پر سرو صدا مشغول جلوه گری شده اند.

البته تب کارآفرینی چیز بدی نیست و از تب های مشابه که انسان را به خمودی و خماری و غفلت دعوت می کنند، خیلی بهتر است. اما نکته اینجاست که موج کارآفرینی، اگر لایه های زیرین پایدار و استواری نداشته باشند، درگذر زمان فروکش می کند و میرا می شود. کارآفرینی بیشتر از هر جیز دیگری به ساختار و زیر ساخت نیاز دارد. اگر زیر ساختی که برای یک حوزه موجود است، ضعیف یا شکننده و یا قدیمی باشد، بدیهی است که سرمایه گذاری روی این حوزه بازگشت سودی ضعیف و ناچیز داشته  و حتی گاهی هم ضرر به همراه دارد.

برای مثال وقتی کم آبی روز به روز بیشتر می شود و زمین های کشاورزی هر روز عقیم تر و نابارورتر، دل بستن به کشاورزی برای تولید سریع شغل  و در آمد در یک بازه زمانی محدود، یک رویای سوخته است و پیش بینی آینده آن نیازی به پیشگو بودن ندارد.

برای ایجاد شغل و توانگری نمی توان به حوزه صنعت هم چندان دل بست. نمونه زنده اش همین صنعت خودرو سازی است که در قیاس با رقبای جهانی ، میزان رشد و بهره وری اش نیاز به هیچ توضیح اضافه ای ندارد.

روی چه بخش هایی سرمایه گذاری کنیم؟

حال سؤال این است که برای رسیدن سریع به درآمد و مشاغل فراوان، باید روی چه بخش هایی سرمایه گذاری کنیم؟

جواب ساده است؛ روی بخش هایی که زیر ساخت هایش در اختیار است و نیازی به تغییر بنیادین در لایه های زیرین سازنده آن نیست؛ یعنی همه کاری که باید انجام شود، روی لایه های بالایی این حوزه هاست.

دو حوزه مهم کارآفرینی در ایران

حال من از شما می پرسم که به نظر شما کدام دو حوزه کارآفرینی در حال حاضر در ایران به راحتی می توانند خیل عظیم بیکاران را به سمت خود جلب کنند و حجم بالایی از ثروت و سرمایه را در کمترین زمان ممکن وارد کشور کنند؟ جواب کاملاً مشخص است؛ دو حوزه گردشگری و اینترنت که نمونه های موفق آن هم ترکیه ( گردشگری) و هندوستان ( در فناوری اطلاعات و اینترنت) هستند. تا اینجا کاملاً معلوم است که تلاش ها و سرمایه گذاری ها باید روی کدام دو حوزه کلیدی و نجات بخش کشور از بیکاری و فقر متمرکز شود و این خیلی عالی است.

حال چرا پیشرفت در این حوزه این قدر کند و آهسته است؟ وقتی باز کردن در ها برای ورود گردشگران به داخل کشور باعث ایجاد هزاران فرصت شغلی در حوزه های مرتبط می شود و همین طور تقویت زیرساخت های فناوری اطلاعات می تواند بخش زیادی از نبوغ و خلاقیت جوانان را در بستر اینترنت به کار بگیرد، چرا سرعت کارآفرینی در این دو حوزه طلایی و کلیدی برای نجات کشور این قدر کند است؟ شاید اگر جواب این سؤال پیدا شود، مشکل بیکاری و کم درآمدی حل شود! شما چه فکر می کنید؟